My Strange World

Pupu Springs

In de boekjes wordt er regelmatig over gerept. De schoonheid van de pupusprings ten noordwesten van het Abel Tasmanpark. Of de Waikoropupu-springs wanneer je het bij de volledige naam wilt noemen. Dat moesten wij ook gaan zien. Althans het stond vooral op mijn verlanglijstje. De rit met weer een behoorlijk stijgingspercentage voerde wel weer door een mooi landschap. Zeg maar het achterland van het Abel Tasman park. Nadat de motor van ons campertje weer flink zijn werk had gedaan, kwamen we aan in Pohara. Daar lag weer een Top10 vakantiepark alwaar we onze intrek hadden genomen.

De volgende dag was het dan tijd voor de Pupu-springs. En ja ... die vielen me eigenlijk een beetje tegen. Of misschien was het wel de teleurstelling dat ik ze niet mooi op de foto kon krijgen. Maar ik had het allemaal mooier voorgesteld dan ik het aantrof. Dat is weer de contrazijde van het goed voorbereiden van de vakantie. Je kan je iets te mooi voorstellen.

Het is in ieder geval een zoetwaterbron dat een constante stroom water 14000 liter omhoog pompt met een constante temperatuur van rond de 12 graden als ik me niet vergis. Dit heeft tot gevolg gehad dat er rond de Pupu-springs één van 's werelds grootste zoetwaterkoralen heeft kunnen ontstaan. Tevens is het water kraakhelder en intens blauw van kleur.

Wanneer je nog meer gaat zien in de Golden Bay (bv Farewell Spit) dan moet je de Pupusprings zeker niet overslaan, maar om er nou, zoals als wij hebben gedaan, ruim 200 kilometer voor om te rijden. Nee, dat adviseer ik niet. Kijk dan even naar de bovenstaande foto's. Maar heb je nou je duikspullen bij je. Ja dan kan ik alleen maar zeggen. Duik in de pupusprings. Het is aan regels gebonden, maar volgens mij heeft de duiker op mijn foto hierboven een geweldig uitzicht gehad. En volgens mij is dat ook de enige manier om de Springs op hun mooist te kunnen zien. Dat blijkt wel uit de foto's op deze site over het onderwaterleven in de Pupu Springs. Erg mooi.

Westport + Pancake rocks + Shantytown

Na ons bezoekje aan de pupusprings hebben we weer een lange autorit gemaakt richting de westcoast van het Zuidereiland. We hebben de rijksweg 6 gevolgd richting het stadje Westport. Deze route voert langs het stadje Murchison en de rivier de Buller die beiden bekend staan om zijn verscheidenheid aan wildwatersporten die je er kan beoefenen. Wij hebben dat even niet gedaan maar we hebben wel genoten van de natuur die zich tijdens de rit openbaarde.

Hoewel genoten ?!?! Laura heeft hier haar eerste kilometers gemaakt in de camper aan de linkerzijde van de weg. Tot vandaag had ze het nog aan mij overgelaten. Maar nu was het dan zover. Laura ging rijden. Dus het was even 'stress' hahahaha. Nee hoor Lau je reed perfect.

Een domper was het dan ook om aan te komen in Westport. Een oersaai stadje dat de uitstraling heeft van nul en waar je nog niet dood gevonden wilt worden. Waar Dolf de Vries dat gevoel in Motueka had, hadden wij dat in Westport. Dan maar snel naar de camping. De naam van de camping, Seal Colony Top 10 Tourist Park, beloofde veel. We hadden natuurlijk al wat seals gezien, maar als ze bij de camping liggen dan leek ons dat helemaal top. Niets bleek minder waar. De sealcolony was 8 kilometer verder. Maar aangezien er verder niets rond Westport te beleven valt, hebben ze denk ik de camping maar genoemd naar de sealcolony. Je moet het toch een beetje aantrekkelijk proberen te maken. Maar goed, voor 1 nachtje zouden we het wel uithouden.

De volgende dag zijn we langs de westkust gaan rijden, waar je als eerste bezienswaardigheid Cape Foulwind tegenkomt. Deze Cape heeft zijn naam te danken aan het feit dat captain Cook hier in 1770 voor anker is gegaan om te schuilen tijdens een zware storm. Het is een ruw stuk natuur dat wemelt van de dieren en vogels. Zoals gezegd is er ondermeer een zeehondenkolonie te vinden. Wij waren echter al blij met de Weka. Deze opvallende vogel kwam even gezellig buurten bij onze camper nabij Cape Foulwind. De foto staat in deel II bij het hoofdstukje Nieuw Zeeland Fauna.

Een stukje zuidelijker rij je langs een hele mooie weg met aan je linkerzijde het Paparoa National Park. Onderdeel van dit park maken de wereldberoemde Pancake Rocks uit. Een door erosie gesleten en door zeewater opgestuwde steenmassa dat als laagjes boven op elkaar lijkt te liggen.

Tevens kun je daar de zogenaamde blowholes zien. Wanneer het getijde goed is en het liefst met westenwind en springtij dan blaast het zeewater zich omhoog door de grotten en gaten die zijn ontstaan tussen de Pancake Rocks. Aangezien wij ons niet zo bezig hielden met de getijden, bleken we weer net een uurtje te laat voor deze blowholes. Nou ja ... het was ondanks dat erg mooi om te zien. Na een pannenkoekje te hebben gegeten zijn we verder zuidwaarts gereden richting Greymouth en het iets zuidelijker gelegen Shantytown.

Shantytown wilde ik op de één of andere manier ook zien. Het zal wel te maken hebben met mijn kat die Shanti heet. Maar het bleek werkelijk nog leuk ook. Onder Greymouth hebben ze een oud goudzoekerstadje nagebouwd. Het is een soort openluchtmuseum waar je kan leren goud zoeken met een ouderwets pannetje. Uiteraard hebben ze er wel voor gezorgd dat er wat flintertjes goud in het zand en steen zaten. Maar het was echt leuk om te leren hoe je met een simpel pannetje stenen van goud kan scheiden. We kregen even het gevoel dat de goudzoekers moeten hebben gehad wanneer ze het goud zagen blinken onderin het pannetje. Erg boeiend en zeker een aanrader.

Hokitika + Franz Jozef

En wie had ooit gedacht dat we eens in ons leven in Hokitika zouden verblijven. Nou wij niet. Maar de boekjes beschreven Hokitika toch wel als een plaatsje wat een mooie tussenstop voor ons zou kunnen zijn. Het zou een belangrijke plaats zijn in de 'jade-wereld' en ze hebben zelfs een kolonie gloeiwormen in de aanbieding in de vrije natuur. Aangezien we de gloeiwormen op het Noordereiland hebben moeten missen door ons strakke reisschema aldaar, besloten we ze hier te gaan bekijken.

We kwamen terecht op een kleine camping, waarvan de naam me even ontschoten is, dat sinds de jaren '70 geen upgrade meer had gehad. Maar desondanks was het een schone camping en een van alle gemakken voorziene camping. En dat hadden we wel even nodig. Want onze camper stonk als een bunzing. Vermoedelijk had een kat of wat voor dier dan ook de kans gezien om zijn behoefte te doen op ons tapijtje in de camper. Gelukkig wist de campinghouder een mannetje dat het tapijtje wel voor ons kon wassen. En dat heeft hij gedaan. Perfect en voor weinig. Die Nieuw Zeelanders zijn veel te goed.

's avonds toen het pikkedonker was, hebben wij ons richting de Glow Worm Dell begeven. Dat is de grootste in openlucht levende kolonie gloeiwormen en bevindt zich aan de noordzijde van de stad. Het zijn eigenlijk erg vreemde wezens die gloeiwormen. Ze hangen het grootste deel van hun leven aan de wand als wormpje. 's Nachts gloeien ze om insecten aan te trekken waar ze van groeien. En op het moment dat ze geslachtsrijp zijn, gaan ze flink van bil en sterven in no-time. Kortom hun hele leventje is gericht op de voorbereiding op de voortplanting. Tamelijk zinloos dus. Maar het levert voor de mens een mooi schouwspel op. De foto staat in deel II bij het hoofdstukje Fauna van Nieuw Zeeland.

De volgende dag zijn we downtown Hokitika gegaan op zoek naar de Jade. Jade is een keiharde groensteen of nefriet. Door de Maori werd het Pounamu genoemd en was van grote waarde voor de Maori. De voornaamste vindplaats van de jade was 40 kilometer landinwaarts bij Hokitika. De Maori gebruikte de jade vanwege zijn hardheid veel voor het maken van werktuigen maar tegenwoordig wordt het alleen nog gebruikt voor het maken van sieraden en souvenirs. In Hokitika kun je in het atelier van de Jade Factory kijken hoe de steen bewerkt wordt en daar kan je zien dat alles stuk voor stuk handwerk is. Een waardevol souvenir denk ik zelf. Ik was blij dit even te hebben gezien. En ik mocht meteen een mooi sieraad uitzoeken van Laura voor mijn verjaardag. YESYESYES

Na Hokitika en met een weer frisse auto zijn we verder naar het zuiden gegaan naar het gehucht Franz Jozef. Laura had nog nooit een gletsjer gezien dus Franz Jozef was de place to be. Zeker ook omdat vlakbij de beroemde Lake Matheson ligt die iedereen uit de boekjes wel kent van de reflectie van de Zuidelijke Alpen in het meer.

Echter hadden we de hele vakantie bijna geluk met het weer. Zo niet in Franz Jozef. Het kwam met bakken uit de hemel en een dik wolkenpakket ontnam het zicht op de Alpen. En het wolkenpakket was niet voornemens weg te trekken en lag muurvast tegen de bergketen aangeplakt. Er bleef niets anders over om te doen dan in het dorp vertier te gaan zoeken. En ik kan u zeggen dat daar geen vertier te vinden is. Er draaide 1 film over de Alpen en die duurde ik meen 20 minuten. Daar vul je de dag ook niet mee. Nee het ware zware dagen in Franz Jozef. Alles wordt nat en klam in je campertje. En dan zijn 8 m² wel erg klein om met zijn tweetjes op te leven. Maar we hebben het overleefd hahaha.

Het heeft twee dagen gekost van onze vakantie voordat het weer een beetje begon op te klaren en de gletsjer weer langzaam zichtbaar werd. We zouden volgens de voorspellingen nog een dag hebben moeten wachten om de beroemde spiegeling in Lake Matheson te zien. Maar zekerheid konden ze daar niet over geven. Dus dat hebben we maar overgeslagen. We hebben het alleen bij een wandeltocht naar de gletsjer gehouden. Een erg mooie tocht waar een paar stevige schoenen wel gewenst zijn. Een groot gedeelte gaat namelijk over losliggende stenen en is wat moeilijker begaanbaar. Maar wanneer je dan bij het uiteinde of onder de gletsjer staat is het helemaal geweldig.

Haastpass + Wanaka

Na de dagen met regen in Franz Jozef begon het weer snel te verbeteren. Ideaal voor onze passage door de Haast-pass. Dit is een transalpiene route die de enige verbinding vormt tussen de provincies Otago en Westland. Het is werkelijk een fantastische route met veel, heel veel watervallen waaronder de Fantail en Watercreek waterval. De ene is nog mooier dan de andere.

Je hebt waanzinnige uitzichten op de toppen van de Alpen en onderweg kom je een snelstromend riviertje tegen en meren. Het loont om af toe in je achteruitkijkspiegel te kijken, want je wil toch geen spectaculair uitzicht missen. Achter elke bocht is het landschap ogenschijnlijk weer mooier. Jeetje ... ik weet gewoon niet hoe ik mij moet uitdrukken in woorden om de schoonheid van deze route aan te geven.

Uiteindelijk kom je uit bij Lake Wanaka en lijkt de wereld compleet te zijn veranderd. Was het eerder nog helemaal bebost en begroeid, bij Lake Wanaka waan je je in een maanlandschap en lijkt er geen boom meer te groeien tegen de heuvels en bergen.

Onderweg bleken we nog geluk te hebben. Want bij Makarora bleek in de nachtelijke uren voor onze passage een brug te zijn weggespoeld. Het was een tijd onduidelijk of we uberhaupt wel de Haast Pass konden doorkruizen. Maar bij de VVV van Haast wisten ze ons te vertellen dat kort daarvoor 1 rijstrook weer open was en we er dus langs konden rijden.

Wanaka was aanvankelijk niet gepland om de nacht door te brengen. Maar doorrijden naar Queenstown was te ver voor de dag. En het bleek achteraf geen slechte keuze. Wanaka blijkt een ontzettend leuk stadje te zijn dat van alles te bieden heeft. Ik had daar best nog wat langer kunnen blijven, maar ons reisschema liet dat niet toe. We wilden nog zoveel en we hadden nog ver te gaan. Dus het is bij 1 dagje gebleven. Ons eerste doel was een apotheek vinden die ons nog krachtiger spul kon leveren tegen de sandflies. We waren inmiddels al helemaal lek gestoken en het spul dat we hadden bleek niet afdoende. En de jeuk is om gek van te worden. Dat is toch wel een heel groot nadeel van Nieuw Zeeland. Maar volgens mij is dat dan ook meteen het enige nadeel hoor. Laat ik even heel duidelijk zijn daarover.

Na een lekkere nachtrust reden we de volgende ochtend nog eens langs Laka Wanaka en zagen we een mooi beeld van Nieuw Zeeland. Het land heet namelijk in Maoritaal: Aotearoa. Dit betekent 'Land of the Long White Cloud'. Het klopt ook dat er altijd een wolk is te zien boven Nieuw Zeeland. Vandaar de naam. Maar onderstaande foto was wel heel treffend voor de naam die de Maori hebben gegeven aan hun vaderland.

Queenstown

Queenstown ... the place to be. In dit stadje moet je minimaal 10 dagen uittrekken hoor en lees je regelmatig. We gaan het beleven. Ons volgende doel zou Queenstown zijn. Een mooi stadje om mijn verjaardag te vieren dachten we zo.

Vanuit Wanaka hebben we niet de reguliere borden gevolgd naar Queenstown, maar hebben we op advies van Dolf de Vries de route 51 genomen. Bleek een goede keus. Een prachtige route langs een apart en dor landschap en in de middle of nowhere kom je dan in Cardrona en het inmiddels bekende hotel Cardrona. Een schattig hotelletje dat er aan de buitenkant vervallen uitziet, maar aan de binnenzijde verbazend modern is. Dit hotel is zeker een bezoekje waard. Er kwamen veel locals en volgens mij betekent dat over het algemeen dat het goed is.

Na een kop koffie zijn we vervolgens doorgereden naar Queenstown. Toen we Arrowtown passeerden, konden we onderstaande foto maken van een prachtige weerspiegeling in het meer. En daar waren we dan in Queenstown. Een fantastisch stadje. Moet gezegd worden. Prettige ambiance zo te zeggen. Heel veel jongeren op zoek naar spanning. Want dat vind je in dit stadje. Bungeejumpen, parachutespringen, jetboatvaren. Je kan het zo gek niet bedenken of je kan het in Queenstown doen. Echt een stadje voor de jonge aktieve adrenaline- en thrill seakers. Perfect voor ons dus. Of toch niet?

Wij besloten op mijn verjaardag morgen de shotoverjet te gaan beleven. Met een speciale boot met een noodvaart door smalle canyons heen scheuren. Leek ons voldoende excitement. Of toch niet? Ik wilde sowieso gaan kijken bij de beroemde Kawarau bridge waar het bungeejumpen ooit begonnen is. En stiekem had ik mezelf bedacht dat ik er misschien ook wel wilde gaan springen. Maar eenmaal aangekomen daar, vond ik het voldoende om alleen te gaan kijken. Ik verschuilde mij dankbaar achter het excuus van een veel te hoge prijs die je moest betalen voor een sprong. Dat vond Cheryl uit Amerika trouwens ook en zij maakte gebruik van de mogelijkheid om gratis naakt te springen. Dit is vervolgens weer fotografisch vastgelegd door een horde Japanners en Laura. Ik zou zo'n foto noooiiiiiit nemen natuurlijk hahahaha.

Nee, Laura en ik hebben het gedaan met een speciale show in het bungeecentrum naast de brug waar je via TV-schermen kunt proeven aan de spanning die het bungeejumpen met zich meebrengt.

Terug in Queenstown hebben we een ride geboekt in de Shotover en bij terugkomst bleken we zowaar een parkeerbon te hebben. We hadden onze auto aan de verkeerde kant van de weg geparkeerd en stonden dus met de neus van de camper in de verkeerde richting. Of wij even NZ $40 wilde afrekenen. Helemaal over de zeik natuurlijk van deze stomme verkeersregel gingen we betalen. Daar werd ons ook nog eens op niet mis te verstane wijze door een chagrijnige politieagente verteld hoe erg wij het verkeer wel niet in gevaar hadden gebracht. Later begrepen we waarom ze zo chagrijnig was. Ze had zelf ook een bon gekregen en wilde graag dat deze geseponeerd werd. Dit was haar niet gelukt .... dat deed ons weer goed hahaha. Konden we toch nog een beetje genieten van het uitvaren de TSS Earnslaw, een prachtige oude stoomboot, op Lake Wakatipu. En natuurlijk moesten we het leed snel vergeten om mijn verjaardag met een goed gevoel te kunnen beginnen met de fles champagne die we onszelf hadden aangeschaft.

De volgende dag was het tijd voor de Shotoverride. Gelukkig hadden we niet al te veel last van de champagne die we hadden gedronken om 12 uur 's nachts ter ere van mijn verjaardag. We konden dus vol goede moed in stappen in het bootje. En wat een belevenis was dat zeg. Loeihard vaar je op rotswanden af en zie je de nauwe canyon aan je voorbij scheren. Gelukkig wist de schipper de boot uiteraard net voor vervaarlijk scherpe punten weg te draaien en met een aantal 360 graden draaiingen ons adrenalinepeil omhoog te brengen. Het was gewoon helemaal geweldig. Wij hadden onze dosis adrenaline weer gehad voor vandaag. Gisteren de parkeerbon en vandaag de shotoverjet.

Genoeg excitement voor ons. Als we nog langer zouden blijven zouden we ons vakantiebudget er op zeker in no-time doorheen jagen. Want wat dat betreft is Queenstown echt de geschikte plek. Dus op naar Te Anau langs het rustgevende Lake Wakatipu.