Griekenland 2006

Het was begin 2006 toen een vriendin van me, Arianne, mij vertelde dat ze via haar werk twee tickets had weten te bemachtigen naar Athene. Ze vroeg me of ik zin had om mee te gaan. Kijk ... over sommige vragen hoeft Frans natuurlijk niet lang na te denken. Zo'n vraag is bij mij niet aan dovemansoren gericht. Het antwoord laat zich raden en was uiteraard volmondig JA.

We besloten de vakantie buiten het seizoen te boeken en wel in september. Wat Arianne bij het boeken nog niet wist was dat ze inmiddels zwanger was. Het ticket was al geboekt toen dit duidelijk werd. In september zou ze hoogzwanger zijn en was vliegen onverantwoord. En backpacken met een dik buikje was ook geen goed plan. Omdat het ticket niet overdraagbaar was, bleef er geen andere keuze over dan alleen af te reizen naar Athene.

En zo gebeurde. Op vrijdag 8 september 2006 stond Frans weer te trappelen op Schiphol en ging ik onderweg naar Athene. Een nieuw avontuur tegemoet. Gaat u mee?

De kaarten

Hieronder vind je weer de kaarten zoals die zijn gemaakt door Cartographics. Links de locator en rechts een verkleinde kaart van mijn route door Griekenland. Door te klikken op deze kaart opent een grotere versie in een apart venster.

Klik om te vergroten

Athene

Omdat de blauwe vogel van KLM mooi op tijd was vertrokken vanaf Schiphol landde ik ook mooi op tijd op het vliegveld van het lekker warme Athene. Een mooie verbinding vanaf het vliegveld is de metro die je voor 6 euro downtown brengt. Ik had in Nederland al een kamer geboekt in het Athens International Youth Hostel. Ik vind het altijd wel zo prettig namelijk om bij aankomst in ieder geval verzekerd te zijn van een bed.

Bij aankomst werd ik meteen geconfronteerd met wat voor een stad Athene eigenlijk is. Ik was de metro nog niet uit of ik werd uit mijn sokken gereden door het vele verkeer in Athene en mijn longen begonnen spontaan te protesteren van alle uitlaatgassen. Ik stapte ook uit op het Omoniaplein. Een van de drukste verkeerspleinen van Athene. Dan vraag je er ook om. Maar goed, ik moest wel gezien de ligging van het hostel.

Wat me verder opviel in het gebied rond het Omoniaplein is dat het een plaats is waar de prostitutie en drugsoverlast welig tiert nadat de zon was ondergegaan. Het was me 's middags al opgevallen dat er veel politie op en rond het plein was. Ik begreep 's avonds waarom. Om nou niet te negatief te lijken, wordt het tijd om te gaan vertellen over wat wel mooi is aan Athene. Daar ging ik mij de volgende dag mee bezig houden.

Wandelen door Athene

Athene is een ontzettend grote stad. Dit werd me duidelijk toen ik op advies van twee Engelsen op mijn kamer in het hostel naar Lykavittos ben gelopen. Dat was inderdaad een mooi punt om mijn tour door Athene te beginnen. Lykavittos is een 'berg' midden in de stad met bovenop een klein kerkje Agios Georgios. Nadat de kabelbaan je voor 5 euro naar boven heeft gebracht blijkt het uitzicht over Athene is werkelijk magnifiek te zijn.

Gelukkig is deze plek onder de toeristen nog niet echt ontdekt en kan je in relatieve rust van het uitzicht genieten op 277 meter hoogte. Dit in tegenstelling tot de Akropolis. Daar loop je hutjemutje tussen de toeristen. Met name in de ochtenduren kun je de Akropolis beter mijden. Dan komen alle 'guided tours' de Akropolis bezoeken.

Overigens is men toerisme op Lykavittos inmiddels ook gewend. Het toezicht op het kerkje wordt geregeld door eens echtpaar dat op Lykavittos woont. Volgens mij is hun bron van inkomsten de kaarsjes die mensen opsteken in het kerkje. Nadat de mensen het kerkje verlieten na het ontbranden van een kaarsje, krijgen ze een vriendelijk en vroom knikje van de man. Maar de beste mensen hadden hun hielen nog niet gelicht of de man stoof naar binnen om de kaarsjes uit te blazen en deze weer ter verkoop aan te bieden.

Het hart van Athene

Na weer afgedaald te zijn, ben ik naar het Syntagma plein ofwel Plein van de Grondwet gelopen. Dit is het hart van Athene met aan dit plein het parlementsgebouw. Dit gebouw wordt ook wel de Vouli genoemd en was overigens vroeger, toen Griekenland nog een koninkrijk was, het paleis van koning Otto I en diens vrouw Amalia. Het plein heeft zijn naam te danken aan het feit dat koning Otto I ooit vanaf het balkon van het paleis de eerste Grondwet heeft uitgeroepen.

Het Syntagmaplein is echter meer bekend om het graf van de onbekende soldaat dat zich direct voor de Vouli bevindt. Dit graf wordt 24 uur per dag bewaakt door de bekende Griekse soldaten in klederdracht: de Evzones. Ieder uur worden ze gewisseld wat een mooi schouwspel is. Getooid in tuniek, de witte kousen, rode baret en rode schoenen voorzien van zwarte pompons doen ze een fraaie imitatie van Monty Pythons Ministry of Silly Walks.

Op ieder zondagochtend is het Syntagmaplein het toneel van een waar spektakel. Dan wordt het ceremoniele ritueel van de wisseling van de wacht in het groot uitgevoerd. In een optocht voorzien van muziek worden lopen alle Evzones op hun typische eigenaardige manier naar het graf en zijn dan in hun zondagse kledij getooid. Zorg wel dat je er op tijd bent. Want in de boekjes staat dat het om 11 uur begint. Maar dit is het tijdstip van het wisselen van de wacht. Om kwart voor 11 komt de hele stoet al richting plein. En je wilt dit niet missen. Het is gewoon echt fantastisch om mee te maken.

Het Olympisch gevoel in Athene

Vanaf het Syntagmaplein is het vervolgens een mooie wandeling via de Nationale Tuinen naar het oude Olympische stadion. Ik vond het zo mooi omdat ik een dag in Athene was en al het verkeer en uitlaatgassen al behoorlijk zat was. Wat een oase van rust bleken de Nationale Tuinen te zijn ook wel de Ethnikos Kipos genoemd.

Dit 16 hectare grote terrein is ooit aangeplant in opdracht van de vrouw van koning Otto I, Amalia. Er blijken enorme aantallen soorten bomen en planten te groeien. En in het midden vind je een klein opgezette dierentuin. Niet schokkend, maar wel aardig. Nu zijn de tuinen dus 1 van de weinige plekken in Athene waar je rust kan vinden.

Zoals gezegd was ik op weg naar het oude Olympische stadion. Dat ligt op een steenworp afstand van de Nationale Tuinen. Het is een stadion waarvan men beweerd dat het een replica is van het oude stadion dat hier volgens de geschriften uit de 2e eeuw na Christus zou hebben gestaan.Een aantal marmeren plaquettes houdt de herinnering van 1896 nog levend.

Na het Olympische stadion is de gang naar de tempel van de Olympische Zeus nog slechts een kleine. Deze bevindt zich in de nabijheid van het stadion en moet ooit een indrukwekkend bouwwerk zijn geweest. Ooit stonden er 104 zuilen met een diameter van 1.7 meter en een hoogte van 17 meter fier overeind. De bouw heeft 6 eeuwen geduurd en werd na ingrijpen door keizer Hadrianus voltooid. Nu resten nog slechts enkele zuilen en een in 1852 door een storm omver geblazen zuil. De blik op de Akropolis is echter geweldig. Ik vond er in ieder geval een mooie plek om even van een lunch te genieten.

Slenteren door de wijken Plaka en Monastiraki

Ik ben vervolgens in de richting van de wijk Plaka gelopen. Onderweg passeer je de poort die is opgericht ter ere van Keizer Hadrianus. Keizer Hadrianus was verantwoordelijk voor de grote stadsuitbreiding naar het oosten en deze poort vormde de toegang tot deze wijken. Overigens was het fotograferen van de poort nog een opdracht apart hoor. De poort ligt aan een van de drukste wegen van Athene. Het was bijna onmogelijk om de poort zonder gemotoriseerd verkeer op de foto te krijgen. Maar ik maak er altijd een sport van om met mijn foto's het idee te wekken dat ik de enige toerist was. Dus ook dit keer. Het kost wast tijd, maar dan heb je de poort ook mooi op de foto zonder auto.

De wijk Plaka aan de voet van de Akropolis is voor Atheense begrippen een verademing omdat hier nauwelijks verkeer rijdt. Je kan hier slenteren door een wirwar aan straatjes dat geheel lijkt te zijn ingericht voor de toeristen. Naast vele musea, vind je er vooral restaurantjes en souvernirshops die er alles aan doen je euro's uit je zakken te kloppen. Maar toch is het er goed toeven.

Het is met name goed toeven nabij het monument van Lysikratous. Een ogenschijnlijk onbeduidend monument dat ooit is opgericht in 334 A.C. als ereteken voor de winnaar van het jaarlijkse koor- en toneelfestival in het Dionysus-theater op de Akropolis. Welnu ... nabij dit monument bevinden zich bomen en onder deze bomen vind je weer bankjes. Wil je nou niet opgelicht worden door restauranthouders dan kan ik aanbevelen om een pita gyros te halen en deze op de bankjes op te eten. Daar kan geen terras tegenop. Geloof me.
En ik zou het bijna vergeten te vertellen. Maar zittend op het bankje onder de bomen kijk je ook nog eens gratis uit op de zogenaamde Tripodsweg. Een stukje 'originele' weg uit de oudheid.

Na de wijk Plaka beland je in de wijk Monastiraki dat zich rondom het Monastiraki plein bevindt. Het plein dat is genoemd naar het gelijknamige klooster dat zich hier ooit bevond. Tegenwoordig is het een middelpunt van DE winkelbuurt van Athene. Je vindt er ook de zogenaamde vlooienmarkt waar je werkelijk vanalles te koop aangeboden krijgt. Het lijkt wel een bazaar zoals we die kennen uit het Midden-Oosten.

De wijk lijkt een groot winkelparadijs. Maar wanneer je een beetje goed rondkijkt zie je ineens midden op een kruispunt van twee grote winkelstraten een klein Byzantijns kerkje. Ingeklemd door de moderne hoogbouw. Een vreemd gezicht kan ik u zeggen.

Naar de Akropolis

Na een versterkend glas lokaal Mythos bier vond ik de tijd rijp om de Akropolis te bedwingen. De Akropolis wat eigenlijk Bovenstad betekent is al met al goed te beklimmen. Ik had me van te voren voorgesteld dat ik wel gesloopt zou zijn wanneer ik boven aan zou komen. Maar de wegen naar boven zijn goed begaanbaar. Het was ook inmiddels in de middag dus de grote hoeveelheid bussen vol toeristen waren gelukkig weer weg. Neemt niet weg dat je nooit alleen bent.

12 euro armer en na de super chagrijnige kaartjesscheurster te zijn gepasseerd kon ik dan eindelijk het bekende bolwerk van Athene betreden. Maar of het weer zo heeft moeten zijn. Alles stond weer in de steigers. Toen ik ooit in Londen was stond de Big Ben in de steigers. Toen ik in Parijs was stond de Eiffeltoren in de steigers. En ik had het kunnen weten dat de Akropolis in de steigers zou staan wanneer ik in Athene zou zijn. Alsof de duivel ermee speelt. Maar ik kon toch nog blij kijken toen ik uiteindelijk voor het beroemde Partheon stond. Even die schreeuwerige Amerikaan vragen om een foto van mij te schieten. SMILE!!

Op de Akropolis vond ik twee gebouwen er toch wel uitspringen. Dat is uiteraard het Parthenon en de Ionische tempel Erechteion. Maar uiteraard heb je ook nog de in 1935 herbouwde tempel van Athene Nike en de toegangspoort tot de Akropolis: de Propylaeën. Maar door de steigers verloren deze denk ik hun schoonheid.

Het Parthenon werd in de 5e eeuw voor Christus gebouwd onder de bezielende leiding van meesterbeeldhouwer Pheidias en architect Iktinos. Mogelijk is het feit dat bij de bouw consequent de verhouding 9:4 werd gehanteerd de reden dat het gebouw zo'n schoonheid heeft. Ooit herbergde het Parthenon het 12 meter hoge beeld van de godin Athene waaraan de stad uiteraard zijn naam te danken heeft.

Mede door toedoen van de Turken die flink hebben huisgehouden op de Akropolis, is het Parthenon niet meer wat het geweest is. Zo hebben de Turken tijdens hun overheersing ooit van het Parthenon opslagplaats van munitie en wapens gemaakt. Als gevolg van een explosie in de opslagplaats in het jaar 1687 moet het Parthenon het nu zonder een dak doen.

Zoals reeds gezegd vond ik de Ionische tempel Erechteion ook ongekend mooi. Ik denk dat dit komt door de 6 maagden ofwel de Kariatiden die uitkijken op het Parthenon. De tempel is gebouwd tussen 421 en 396 voor Christus op de plek waar de godin Athene met haar speer de grond aanraakte. Na de aanraking zou de eerste olijfboom van Athene uit de grond zijn gerezen. Dat is zeker een tempel waard zou ik zo zeggen. Overigens is de olijfboom die nu naast de tempel groeit aangeplant in 1917 om de mythe levendig te houden.

Gezegd moet worden dat de 6 Kariatiden replica's zijn. 5 van de originele maagden staan in het Akropolis museum en de 6e staat in een museum in Londen nadat Lord Elgin deze begin 19e eeuw had meegenomen.

Nog meer oudheden

Wanneer je de Akropolis weer afloopt vind je tegen de hellingen nog meer oudheden die een bezoekje waard zijn. Zo was ik van plan om mijn laatste avond in Athene een oud Griekse komedie te gaan bezoeken in het oude en nog steeds in gebruik zijnde Theater van Herodus Atticus. Maar door de regen die avond viel dit plan in duigen.

Maar een andere tip kan ik u ook nog geven. Nabij de uitgang van de Akropolis vind je een stenen massief waar je met name rond zonsondergang een fantastisch uitzicht hebt over Athene. Dit massief heeft de naam Areopagus gekregen en was ooit gewijd aan de god van de oorlog Ares. Naar verluid zou ook apostel Paulus zich op deze plek hebben gericht tot de Atheners teneinde hen aan te sporen tot het nieuwe geloof. Voor mij was het de plek waar ik met mijn Franse kamergenote uit Orleans, Isabelle, een offer heb gebracht aan de god Dionyssos bij zonsondergang. Twee glazen mee, een fles wijn en een mooie zonsondergang en u hebt de avond van uw leven.

Zittend op stenen massief heb je een mooi uitzicht over de Antieke Agora ofwel de oude marktplaats dat vanaf de 6e eeuw voor Christus in gebruik is geweest. Kijkend naar beneden vallen je meteen twee gebouwen op. De tempel van Hephaistos en de Stoa van Attalus.

De tempel van Hephaistos, de broer van Athene, is een van de mooist bewaard gebleven tempels in Griekenland die zelfs nog voorzien is van een dak. De tempel stamt uit 449 voor Christus. Hephaistos is de god van het vuur, metaalbewerking en de kunst en stond derhalve in de vroegere wijk van de smeden.

De tempel is ook wel bekend als Theseion omdat men in het verleden dacht dat de Atheense held Theuseus begraven lag in de tempel. Theseus is de zoon van Aegeus waarover het verhaal gaat dat hij de Minotaurus had gedood. Op de tempel staan dan ook ondermeer de avonturen van Theseus uitgehouwen in marmer.

Gezien vanaf de tempel van Hephaistos en kijkend in de richting van de Akropolis zie je een interessant hoopje stenen. Deze restanten zijn van het Bouleutherion ofwel de Raad van Athene. Het hart van de democratie en dat in feite de basis vormt van onze huidige democratie. In dit gebouw kwam dagelijks de Boulé (Raad van Vijfhonderd) bijeen die jaarlijks werden gekozen als vertegenwoordigers van de 10 stammen van Attika. Zij stelden de wetten op die daarna werden voorgelegd aan de Ecclesia (de vergadering van het volk). Sterk gelijkend op het systeem dat wij kennen in de vorm van de regering en de Tweede Kamer. Op zich is het maar een hoop stenen, maar met dit verhaal in het achterhoofd krijgen de restanten toch een andere betekenis.

Tegenover de tempel van Hephaistos en het Bouleutherion ligt de stoa van Attalus en blijkt het enige volledig in oude staat herstelde gebouw van Athene te zijn. Het werd in de oudheid gebruikt als overdekte gallerij met winkeltjes. Zeg maar de voorloper van de markt. Tegenwoordig staat deze zuilengalerij van 116 meter lang en 20 meter breed vol met beelden en is er ook een klein museum gevestigd dat een beeld geeft van het vroegere leven op de agora.

Nog verder bergafwaarts kom je bij de Romeinse agora. Een weinig interessant overblijfsel dat ooit door Julius Ceasar en Augustus als verlengstuk van de Griekse agora werd gebouwd. Van de Romeinse agora is weinig meer over dan brokstukken. Daarentegen staat er in de directe nabijheid nog een toren fier overeind: de Toren der Winden.

Het gebouw werd in de 1e eeuw voor Christus gebouwd en heeft 8 hoeken. Elke hoek is gericht op één van de hoofdrichtingen van het kompas. En op de bovenrand staan de mythologische winden afgebeeld. Zo staat de noordenwind Boreas gekleed afgebeeld in een warme jas en brengt aan de andere zijde zijn broer Notos de regen dat uit een kan vloeit. Op alle andere zijden staan soortgelijke taferelen afgebeeld. De toren was verder erg vernuftig voor zijn tijd. Zo zaten er op de toren zonnewijzers en bevond zich in de toren een wateruurwerk dat werd aangedreven door een stroompje water dat vanaf de Akropolis kwam.

Van museum naar de centrale markt

Zoals het een hoofdstad betaamt, bezit Athene uiteraard een groot Nationaal museum en wel het Nationaal Archeologisch Museum. En tja ... ik moet er dan uiteraard ook geweest zijn. Dus na het zien van de wisseling van de wacht was het tijd voor een paar uurtjes historie snuiven in het museum. Het museum is chronologisch ingedeeld en toont allerlei facetten van de verschillende fases van de Griekse oudheid. Ik moet zeggen dat ik aanvankelijk nog alle bordjes las bij de voorwerpen. Maar op een gegeven moment dacht ik ... kijk nou weer een vaas of weer een beeld. Een beetje teveel van hetzelfde. Na 100 vazen had ik ze wel gezien. Desalniettemin is het absoluut een must-have-seen. Hieronder wat plaatjes die ik geschoten heb in het museum.

Tot slot wil ik nog even wat schrijven over de centrale markt. Isabelle nam me er mee heen omdat ze erover had gelezen in haar reisgids. Ik had dit aanvankelijk helemaal gemist. Maar het is echt heel leuk. Downtown Athene vind je de Kentriki Agora. Van 's ochtends vroeg tot in de middag wordt in deze 19e eeuwse markthal van alles en nog wat verkocht wat eten betreft. Het is fantastisch om te zien hoe de Grieken hun vers gevangen vis, vlees of andere waren aan de man brengen. Dit mag je zeker niet missen als je in Athene bent.

Klaar voor de eilanden

Affijn dit was zo'n beetje wat ik heb te melden over Athene. Het is een leuke stad om een dagje rond te slenteren. Maar bij de meeste wereldsteden zoals Barcelona en Rome had ik zoiets van: hier kom ik zeker terug. Bij Athene heb ik dat niet. Verder kan ik nog melden dat je voor Athene hooguit 2 dagen hoeft uit te trekken. Dan kan je daarna meteen de stad uit en het andere Griekenland ontdekken.

Dat is wat ik ook heb gedaan. Ik ben met mijn rugzakje naar de havenstad Pireaus gegaan met de metro en heb mezelf een plekje gezocht tussen de andere backpackers op de nachtboot naar Santorini. Het was tijd om eiland te gaan hoppen in de Cycladen. Het verslag van dit eilandhoppen zie je door op onderstaande link te drukken.