My Strange World

Heel 2008 betrof voor mij een jaar dat ik door omstandigheden niet op vakantie ben geweest. Het begon begin 2009 dan ook weer behoorlijk te kriebelen. In mijn achterhoofd wist ik al dat ik in oktober 2009 naar Vietnam en Cambodja zou gaan. Maar oktober ... dat is toch nog wel heel ver weg. Tijd om te rade te gaan bij mijn vriend Jan of hij zin had een weekje te gaan duiken. Is Malta misschien een goed idee Jan?

Veel overredingskracht had ik niet nodig want voor een weekje duiken en relaxen is Jan altijd wel te porren. Na wat zoeken op internet kwam ik een feeëriek appartementje tegen op het eiland Gozo dat tegen een wel heel schappelijke prijs te boeken viel begin mei. Het betrof Razzett Ghasri dat we hebben geboekt met Eliza was here. Een all-in package met een vlucht, appartement en een huurauto. Niet meer nadenken verder en boeken. Helemaal goed.

Na 2 minuten stilte en onze nationale hymne galmend uit de speakers van Schiphol in verband met Dodenherdenking konden we op 4 mei 2009 even na 20:00 uur in het vliegtuig stappen van Air Malta. De koffers met onze zonnebrandolie en duikspullen lagen in de laadruimte van de Airbus. Onze trip kon beginnen.

De kaart

Om te beginnen eerst weer een kaart zoals die is gemaakt door Cartographics. Een kaart met alle belangrijke locaties aangegeven van ons verblijf op en rond de eilanden Malta, Gozo en Comino . Door te klikken op deze kaart opent een grotere versie in een apart venster.

Aankomst op Malta: Mqabba

Het was inmiddels al donker geworden op Malta toen de Airbus zijn banden liet uitrollen over de landingsbaan van de luchthaven bij Mqabba. Nadat we de koffers hadden geclaimd, stond voor ons in de hal al een dame van Eliza was Here te wachten met de reisbescheiden. Zij verwees ons vervolgens naar een taxichauffeur die al door haar was geregeld. Wat een service. Dit heb ik nog nooit meegemaakt omdat ik tijdens mijn reizen altijd met de Lonely Planet in de hand mijn weg moet vinden. Ach dit bevalt ook wel eigenlijk voor een keer.

Door de taxichauffeur werden we vol gas dwars over het eiland Malta heengereden naar Cirkewwa. Dit is een havenplaatsje in het noordwesten van Malta waar de ferry aanmeert naar de eilanden Gozo en Comino. Wat ik tot begin dit jaar nog niet wist was het feit dat Malta niet één eiland was maar dat Malta eigenlijk bestaat uit 3 eilanden. De taxichauffeur zat nogal op zijn praatstoel en vertelde ons alle lokale nieuwtjes van Malta en wees ons nog eens fijntjes op het feit dat we moesten oppassen op het eiland Gozo. Daar hadden ze een vrouwenoverschot en de mannen die er waren behoorden volgens hem tot het primitieve soort. Bedankt voor deze waarschuwing. We zullen op ons tellen passen meneer!

Razzett Ghasri

Na de boottocht naar Gozo stond de volgende taxichauffeur al op ons te wachten midden in de nacht. Perfect geregeld allemaal. Hij bracht ons uiteindelijk naar ons stulpje in de middle of nowhere: Ghasri. Ondanks dat het een trip binnen Europa betrof, waren we van deur tot deur toch 9 uur onderweg. Dat stond even niet in de folder. Maar ach, who cares!

We stonden inmiddels voor ons fantastische stulpje Razzett Ghasri. Een tot appartement omgebouwd boerderijtje waar je er velen van vindt op Malta en Gozo. Rondom het stulpje heerste een oorverdovende stilte dat af en toe werd doorbroken door het geluid van een blaffende hond. Boven ons was er een prachtige sterrenhemel en de mooi verlichte kerk naast ons maakte het plaatje compleet. Het werd tijd om even bij te komen van de toch wel lange reis. Met een sigaar in de ene hand en een alcoholische versnapering in de andere konden we maar één conclusie trekken. Dit zou een lekker weekje worden.

Het appartementje was lekker groot qua oppervlakte, want we hadden een keuken, zitkamer, beiden een eigen slaap- en badkamer en een tuin met weids uitzicht. Maar zo groot als het appartement was, zo laag waren de plafonds. Met regelmaat werden de hersenen dan ook ruw geschud wanneer je weer eens met je kop ergens tegenaan liep. Maar met het uiten van een paar krachttermen was dit leed al snel weer vergeten.

Na een heerlijke nachtrust werden we gewekt door de Maltese warmte. Ook bleken we 's ochtends bezoek te hebben van een harige miauwende viervoeter die we dezelfde dag nog tot 'Gozo' hebben gedoopt. Het laat zich raden dat hij slechts onderdak en eten wilde. In de avonduren werd zijn plaats ingenomen door een andere bedelaarster die we de naam 'Comino' hebben meegegeven. Maar Jan en ik zijn beiden kattenliefhebbers dus ze waren allebei van harte welkom.

Duiken op Gozo

Malta wordt wel eens de mooiste plek genoemd om te duiken in de Middellandse Zee. Niet alleen de helderheid en temperatuur van het water is geweldig, maar ook de diversiteit van het onderwaterleven is groots. Althans die is naar verluidt groot wanneer je wat later in het jaar de eilanden bezoekt. Want wij waren er begin mij en volgens ingewijden in de lokale duiksport was dat nog wat aan de vroege kant voor de echt grote vissen. Zij bevinden zich dan nog in dieper water. Maar ook op Malta is het inmiddels pijnlijk duidelijk geworden dat de grootscheepse visserij een aanslag betekent voor het onderwaterleven. Helaas helaas.

HAAIEN
Op Malta heb je een variëteit aan vissoorten zoals zeepaardjes, tonijn, octopus en ook de witte haai. Ja u leest het goed. De witte haai gebruikt Malta als broedgebied. Hoewel ze maar zelden onder de kust worden waargenomen kent iedere inwoner van Malta het verhaal van de lokale visserman Alfredo Cutajar. Hij was de man die in 1973 zijn eerste grote witte haai van maar liefst 5,5 meter aan land bracht die hij gevangen had in Maltees water. Hij bleek verder een magneet voor haaien te hebben want in 1987 bracht hij de grootste witte haai ooit aan land. Deze had de afmeting van ruim 7 meter en was zo groot dat deze niet op zijn vissersbootje paste. Foto's van de vangst worden nog steeds gekoesterd op het eiland en zijn te koop in souvenirwinkels op het eiland. Alfredo heeft heel begrijpelijk de status gekregen van lokale held.

Naast de vissen is DE reden om rond de Maltese eilanden te duiken de rijkdom aan wrakken en de van nature aanwezige grotten. Er zijn wrakken te beduiken die zijn gezonken in de loop der jaren, maar de Maltese overheid heeft ook voor de duiksport een groot aantal schepen afgezonken. Deze zijn inmiddels rijk begroeid en een feest om op te duiken. Voor de oostkust van het eiland Malta ligt bijvoorbeeld op een diepte van 40 meter een in 1941 neergestorte bommenwerper: de Bristol Blenheim Bomber.

Voor we konden afdalen in de wateren rond Gozo zijn we eerst een duikschool gaan zoeken. Jan had in Nederland al de tip gekregen om gebruik te gaan maken van één van de bekendste duikscholen op Gozo: Frankie's Gozo diving center. De duikschool bevindt zich centraal op het eiland in Xewkija en is inmiddels niet meer in handen van Frankie. Frankie runt nog wel het naastgelegen guesthouse Mariblu, maar heeft de duikschool verkocht aan @@. Een duikschool waar je met een gerust hart je spullen kan lenen, want professionaliteit en klantvriendelijkheid staan hoog in het vaandel van @ en @.

Bij de duikschool kan je ook goed terecht voor bootduiken. Bij de bootduiken komt nog immer 'The Small but Always Smiling Womanizer Frankie' mee. Frankie blijkt namelijk een Manusje van Alles. Hij runt namelijk naast het guesthouse Mariblu ook nog bedrijfje dat van allerlei activiteiten aanbiedt. Zo kan je een middagje gaan vingerverven met een lokale kunstenaar (dit keer geen Frankie). Maar je kunt ook met je geliefde de zee op voor een 'Romantic Sunset trip voor 2'. Je krijgt er dan alleen wel Frankie bij die toezicht houdt op alles ;-) Denk je van dat zie ik wel zitten met die Frankie klik dan even verder via deze link: Mariblu Gozo. Ik kan je melden dat je in ieder geval gaat lachen met Frankie, want humor heeft hij absoluut.

Duikplaatsen

Uiteraard waren we maar een weekje op Gozo en konden we niet alle duikplaatsen van Malta aandoen. Wij hebben ons dus beperkt tot duiken rond het eiland Gozo en we hebben twee bootduiken gemaakt bij het eiland Comino. Hieronder vind je per duikplek beschreven wat Jan en ik ervan vonden.

Mgarr Ix Xini

De eerste plaats waar we te water gingen was een mooie en makkelijk plaats om te duiken. Als je het weet te vinden, vind je Mgarr Ix Xini zuidoostelijk van het eiland Gozo. Want de onduidelijke aangegeven weg naar de duikplaats rijd je zo voorbij. Althans wij deden dat. Maar eenmaal gearriveerd kan je op een parkeerterrein met bankjes en een klein restaurantje rustig je duikset optuigen en daarna direct het water inlopen. De entrance is aan de zijkant zelfs voorzien van loopplankjes en een railing om je vast te houden.

Wat je dan aantreft is kraakhelder water met een heel mooi onderwaterleven. De planten groeien weelderig en als je geluk hebt tref je het zeepaardje tussen de planten. Helaas hebben wij deze soort niet gezien. Met een maximale diepte van 10 meter was dit een absoluut mooie plek om onze reeks duiken te beginnen of om een tweede duik te maken na een diepe duik.

Xlendi Bay (cave)

De tweede duikplaats waar we te water gingen was Xlendi Bay. Dit was een absolute topper vond ik zelf omdat het niet alleen rijk aan onderwaterleven was (heel veel kwallen), maar ook op een geringe diepte van maar 6 meter een lange tunnel hebt dwars door een rots dat zich uitsteekt in zee. Een heel fotogeniek punt wanneer je een camera met onderwaterhuis hebt.

De tunnel bevindt zich recht voor het terras van de pizzeria aan het water. Ik ben even de naam vergeten maar de groene parasols vallen direct op. Je hebt naast het restaurant ook een parkeerterrein waar je je makkelijk kan omkleden. Het enige wat het nadeel is, is de lange trap naar beneden tot aan de waterkant.

Althans ... het is vooral vervelend na je duik wanneer de de route weer omhoog moet klimmen. Maar een bezoekje aan de pizzeria maakt weer een hoop goed.

Xatt L-Ahmar (MV Karwela)

Deze duikstek was mijn topper deze vakantie. Voor de kust in de Rode Baai (Xatt L-Ahmar) liggen ene drietal grote schepen (Comino Land, MV Karwela en de Xlendi) afgezonken. Ondermeer ligt er de uit de dienst genomen veerpont Xlendi. Duiken op deze boot worden inmiddels afgeraden omdat het wrak inmiddels heel instabiel is en er al een duiker om het leven is gekomen bij dat wrak.

Wij hebben dan ook besloten om op de middelste van de 3 wrakken te duiken. Dit betreft het 48 meter lange schip de MV Karwela waarvan de buik op een diepte van 42 meter ligt. De duikplek is mooi geprepareerd door de Maltese overheid en een aanwezig bord geeft precies aan welke koers je moet navigeren om het wrak te vinden.

Dwejra Bay (Blue Hole)

De place-to-be wanneer je gaat duiken op Gozo is de Blue Hole in Dwejra Bay. Dit is een brede 'schoorsteen' aan de voet van de natuurlijke boog - Azure Window. Je zakt in de schoorsteen naar beneden waar je op een diepte van ongeveer 12 meter een doorgang vindt in de vorm van een boog.

Onderin de schoorsteen zou er naar verluidt een prachtige blauwe gloed zichtbaar moeten zijn boven je. Dit viel eerlijk gezegd erg tegen omdat er zich naast je een tweede grote 'lichtbron' bevindt. Dit betreft een boog waaronder je kan uitzwemmen voor een mooie walldive. Hier kan je vervolgens zo diep gaan als je zelf wilt. Wij hebben een maximale diepte van ruim 28 meter bereikt.

Nee de Blue Hole zou the-place-to-be zijn. Maar het viel ons toch wat tegen. Niet alleen is er weinig vis en moet je ver lopen met je duikuitrusting over moeilijk terrein, maar je bent er ook nog eens met vele vele andere duikers. Voor het blauwe effect aan het eind van de tunnel zijn betere alternatieven beschikbaar. Zo is er een schoorsteen bij het eiland Comino. Daar is het een stuk rustiger kan ik u melden. Maar ja daar kan je dan alleen weer komen met de boot. Ieder voordeel heeft zo weer zijn nadeel. Maar wanneer je dat op de boot doet van Frankie dan is dat nadeel als sneeuw voor de zon verdwenen.

Reqqa Point

Jan had bij Frankie een boek gekocht met duikstekken rond Malta. De duikstek waarover de auteur van dat boek lyrisch leek te zijn was Reqqa Point en ook Janet was erg te spreken over deze duikstek. Reqqa Point is de meest noordelijke duikstek van het eiland Gozo en bevindt zich direct naast de zoutpannen van het eiland vlakbij het dorp Marsalforn.

Reqqa Point had volgens Janet en de auteur van het boek een moeilijke entry en exit. Ik kan u vertellen dat dit klopt. Met de grootst mogelijke voorzichtigheid moet je te water omdat de omliggende rots enorm scherpe punten heeft. Eenmaal te water wachtte ons een kleine teleurstelling. Het zou er moet wemelen van de vis. Maar in plaats daarvan was het water troebel en wild. Het navigeren naar de grotten en de natuurlijke schoorsteen met een drop van 6 naar 16 meter was dan ook erg lastig. We hebben deze dan ook niet kunnen vinden. Erg jammer dus.

Maar laat je vooral niet ontmoedigen door ons verhaal. Niets is zo veranderlijk als de zee. Wij hadden gewoon pech maar een volgende keer zouden we wellicht vol lof zijn geweest over deze duikstek. We blijven deze plek een aanrader vinden omdat de kenners deze plek aanbevelen. Je kan er in ieder geval deze jeugdige schorpioenvis zien.

Lantern Point (Comino)

Tijdens onze vakantie hebben we zoals gezegd ook een tweetal bootduiken gepland bij het eilandje Comino dat tussen Malta en Gozo in ligt. Toen we de bootduiken boekten, hadden we het geluk dat onze zuiderburen Ellen en Michel uit het altijd feeërieke Vlaanderen ook voornemens waren een paar plonsjes te wagen vanaf de boot. Gezelligheid alom dus. Op 9 mei 2009 'vroeg' in de ochtend was het dus tijd om aan boord te springen bij Frankie. Op naar Comino.

Duiken bij Lantern Point is echt aan te bevelen. De smalle uitloper aan de zuidwest kant van Comino heeft een hoop te bieden voor duikers. Geen wrakken, maar wel een 'schoorsteen', stijle wanden en grotten waar je soms doorheen kan zwemmen. De mooie kleuren en vissen maken het tot een speeltuin voor beginnende en gevorderde duikers. Jan en ik zijn op 30 meter diepte geweest, maar je hoeft niet zo diep om hier lol te hebben. De schoorsteen bevindt zich op een diepte van ik meen 12 meter tot 5 meter.

Santa Marija Cave (Comino)

Een andere topper zijn de Santa Marija Caves. Boordevol vis omdat ze daar ook regelmatig gevoerd worden. Maar naast de vis kan je je helemaal uitleven in tunnels, grotten en met natuurlijke rotsformaties en bogen.

In de grotten kun je overigens ook nog met je koppie bovenwater komen in een grot en kan je de buitenlucht zien door een gat in het plafond. Erg bijzonder allemaal. Althans dat was het voor mij. Want ik had dit nog niet eerder gedaan dat grotduiken. Diep is het in ieder geval allemaal niet. Met een maximale diepte van 13 meter hebben we toch een klein uurtje kunnen rondzwerven hier.

Wetenswaardigheidje
Op Comino is ondermeer de film The Count of Monte Cristo opgenomen. The Count of Monte Cristo is een Brits-Amerikaanse film uit 2002 geregisseerd door Kevin Reynolds en gebaseerd op het boek de graaf van Monte Cristo van Alexandre Dumas Père. De mooie omgeving en de ingangen van de grotten zijn als decor gebruikt in de film.

Het eiland Gozo

Naast duiken biedt het eiland Gozo vooral rust. Hier kan je nog genieten van een oorverdovende stilte en een heldere sterrenhemel in de nacht. Een heerlijk eiland om met een boek of e-reader op schoot of een glas wijn in de hand te genieten. Geen eiland dus voor partygangers. Ik hou best van stilte maar het stadse leven kan me ook enorm bekoren. Dus om nou 2 weken op Gozo te zitten. Nee. Liever niet. Maar de week dat wij er zaten was het heerlijk. Dat is prima vol te houden.

Ondanks de rust bleken er toch overdags nog behoorlijk wat bussen met dagtoeristen van het eiland Malta hun weg te vinden naar Gozo. Dan moet er toch wat te zien zijn zou je zeggen. Dat was ook zo. Naast de Blue Hole en de restanten van een Romeins aquaduct waren er kerken. Heel veel kerken. Nu ga ik die niet allemaal de revue laten passeren. Maar een tweetal zijn het benoemen waard.

Basiliek van Ta' Pinu

Het eiland Gozo biedt een waar heiligdom op zijn grondgebied. Het is de basiliek van Ta' Pinu. Het is een bedevaartsoord voor de Gozitanen en de Maltezen. Op de plek waar de basiliek nu staat, stond ooit een klein kapelletje.

Op 22 juni 1883 kwam in dit kapelletje de Gozitaanse boerin Carmela Grima bidden. Toen gebeurde het ongelofelijke; ze hoorde de stem van de heilige Maria. Na dit wonder volgden er nog velen. Vele gratien, wonderen, genezingen en het uitblijven van de pestepidemie op het eiland maakte deze plek op Gozo tot een voor de katholieke gemeenschap heilige plek.

Nu staat er dus een basiliek waaraan men in 1920 begonnen is om deze te bouwen. In 1931 werd de basiliek gewijd door de toenmalige paus Pius XI. Nu vormt het een mooi plaatje midden in het Gozitaanse landschap. Erg mooi.

Johannes de Doper kerk in Xewkija

In Xewkija staat een andere kerk met een verhaal. Hij valt reeds van verre op en we zagen hem elke dag wanneer we richting de duikschool gingen. Het heeft namelijk een enorme koepel. De koepel is naar verluidt ontstaan door de rivaliteit met de stad Mosta op het eiland Malta. Ook daar vind je een grote koepelkerk. De kerk op Gozo moest de koepelkerk in Mosta overtreffen. Men kreeg het niet voor elkaar om qua diameter de grootste te worden, maar het gelukte de bouwers wel om in hoogte de koepelkerk van Mosta te overtreffen.

Wanneer je binnen in de kerk staat moet je je hoofd inderdaad behoorlijk naar achteren hellen wil je de top van de koepel willen zien. Een imposant bouwwerk dat qua interieur vrij sober is voor kaholieke begrippen. Maar de grootte maakt het tot een indrukwekkende kerk.

Eten op Gozo

Jan en ik zijn ware Bourgondiers als het aankomt op eten. We hebben het ons dan ook elke avond goed laten smaken. De ene avond beter dan de andere. Een van de beste restaurants willen we u niet onthouden.

Om te beginnen hebben we Jeffrey's Restaurant gevonden. Het feit dat we hier 3 avonden hebben gegeten zegt genoeg denk ik. Het is een oude boerderij dat is omgetoverd in een gezellig en knus restaurant. Vriendelijke bediening en verse producten. De kaart is verrassend en je merkt dat Jeffrey met liefde staat te koken. Echt een aanrader. Je vindt Jeffrey op de weg van Victoria naar Gharb. 400 meter na de splitsing van de weg naar Ta' Pinu zie je Jeffrey's aan je linkerhand.

Het eiland Malta - Valletta

De vakantie was relatief kort en onze prioriteit lag bij het duiken. Maar de laatste dag voor de retourvlucht mag je sowieso niet duiken. Dus dat gaf ons de tijd om nog een keer naar de overkant te varen met onze huurauto - naar Malta. We wilden de hoofdstad namelijk niet missen. Gelegen op een kleine landtong Sceberra in het noordoosten van Malta ligt één van de kleinste hoofdsteden van Europa: Valletta. De zetel van het parlement en de regering staat sinds 1980 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

In de Middeleeuwen is de basis gelegd voor het huidige Valletta in de vorm van een uitkijkpost. De Orde van Malta heeft daarna een fort gebouwd op de landtong ter verdediging tegen de Turken en in 1566 heeft de toenmalige Paus de eerste steen gelegd voor de bouw van een heuse stad. De stad is gesticht en heeft zijn naam gekregen door de Grootmeester van de Orde van Malta, Jean de la Vallette.

Vesting en stadspoorten

Valletta is de eerste stad in Europa die volgens een plan is gebouwd. Dit zie je nog terug in het patroon van de straten. Voordat aan de indeling van de stad kon worden begonnen, werden eerste de stadswallen gebouwd. Deze bouw werd, gesterkt door de angst voor een aanval van de Turken, in een recordtijd van slechts 5 jaar gebouwd. In en rond de voorsteden van Valletta kom je dan ook meerdere stadspoorten tegen. Een van de mooiste is de Porte des Bombes die als toegangspoort diende van de voorstad van Valletta, Floriana. Deze voorstad is in de 17e eeuw gebouwd als uitbreiding landinwaarts en is ontworpen door Pietro Paolo Floriana. Valletta zelf heeft ook haar poorten. Een voorbeeld van een poort van Valletta is de Victoria Gate die zich aan de kant van de haven bevindt.

St. Johns kathedraal

Het lijkt een vloek te zijn op mijn vakanties. Wanneer ik een land bezoek dan staat vaak het meest beeldbepalende gebouw in de steigers voor onderhoud. In Valletta was dit niet het geval. Wat wel het geval was, was het feit dat het zondag was en de kathedraal van Valletta gesloten was. Hebben wij weer. Zijn we een keer in Valletta, is het beroemdste gebouw van Valletta gesloten.

De opdracht tot de bouw van de kathedraal is gegeven door de grootmeester Jean Levesque de La Cassière. In zijn opdracht is de architect Gerolamo Cassar de kathedraal in 1573 begonnen met de bouw. In 1578 was de kathedraal al klaar. De snelheid waarmee er werd gebouwd, heeft zijn invloed gehad op de schoonheid. Functionaliteit ging voor schoonheid. Dit gold in de 16e eeuw voor zowel de binnen- als de buitenzijde. In de 17e eeuw kreeg de binnenzijde wel een opknapbeurt onder leiding van de Italiaan Mattia Preti. Hij decoreerde de kathedraal volledig opnieuw. Naar verluidt is de soberheid aan de buitenzijde absoluut niet maatgevend voor de schoonheid aan de binnenzijde. Dit kan ik echter niet bevestigen. Want de kathedraal was gesloten ... grrrrrr. Zo konden we niet het pronkstuk van de kathedraal zien: het beroemende olieverfschilderij van Michelangelo Caravaggio genaamd 'The beheading of Saint John the Baptist'.

Wie weet krijg ik ooit nog de kans om de kathedraal nog eens van binnen te bekijken. Als ik de boekjes mag geloven, is het zeker een bezoek waard.

St Elmo fort

Een beeldbepalend gebouw is het St Elmo Fort. Gebouwd op het uiterste punt van de landtong Sceberra door de ridders van de Orde van Malta, is een fort gebouwd als verdedigingwerk. Het kijkt uit over de grote havens en Marsamxett. Het was het middelpunt van het Beleg van Malta in 1565 toen de Turken het eiland wilden veroveren op de Orde. Het fort heeft toen hevig geleden onder de voortdurende aanvallen. Tegenwoordig biedt het onderdak aan de Maltese politieacademie en het heeft als decor gediend voor de film Midnight Express.

Siege Bell Memorial

Iets ten zuidoosten van St. Elmo's fort vind je het Siege Bell Memorial. Dit bestaat uit een bronzen beeld van een overleden man en een koepel monument op pilaren dat een grote bel huisvest. Het monument dient om de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog te gedenken.

Downtown Valletta

Verder is het gewoon heerlijk slenteren door downtown Valletta. Moe zal je er niet worden, want groot is het zeker niet. Hoewel ... er zijn wat hoogteverschillen hier en daar. Maar dat is overkomelijk. Zeker wanneer je even lekker op een bankje van het zonnetje kan genieten of van de Formula 1 bootraces die toevallig plaatsvonden in Valletta op het moment dat wij daar waren. Hele snelle boten in de havens van Valletta.

Slenterend door de straatjes valt je ook op wat ik eerder bedoelde met de geplande stad. Alle straten lopen recht en er is geen ruimte voor speelse bochten. De architectuur van de huiszen en het straatmeubilair zijn wel weer erg mooi. Nee Valletta is een leuke stad. Klein maar fijn.

Mosta

Op de terugweg naar Gozo moesten we even langs Mosta. Daar staat de beroemde kerk die bijna op het hele eiland zichtbaar is. Het is de kerk van de Heilige Maria maar heet in de volksmond de Rotunda of Mosta Dome. Er is ruim 27 jaar aan gebouwd en de kosten zijn opgebracht door de lokale bevolking. De Maltese architect Giorgio Grognet de Vassé is verantwoordelijk voor het ontwerp. Bijzonder aan de kerk is de koepel. Het is één van 's werelds grootste niet ondersteunde koepels in de wereld. Qua omvang moet het alleen zijn meerdere erkennen in het Pantheon en de St Pieter in Rome.

De kerk is verder nog subject geworden in een incident dat achteraf als een wonder mag worden beschouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog op 9 juni 1942 was er een mis gaande in de kerk toen er een drietal bommen vielen op de kerk. Twee ketsten af en één kwam dwars door het dak de kerk binnen. Als een wonder detoneerde geen van de 3 bommen en kwamen de kerkgangers met de schrik vrij. In de kerk wordt links van het altaar in de sacristie nog steeds een replica bewaard van deze bom.

Over het interieur kan ik weer weinig vertellen. Want evenals de kathedraal en Valletta is ook de Mosta Dome gesloten op zondag. Nee aan het einde van dit verslag kan ik als tip meegeven. Sightseeing in Malta doe je beter niet op zondag. Dan ligt het hele eiland plat.

Bye Bye Malta

Na een avond nog even heerlijk Bourgondisch toeven op Gozo was het tijd om afscheid te nemen van ons huisje en terug te vliegen naar Nederland met Air Malta. We kijken terug op een mooie vakantie en het was weer als vanouds gezellig met zijn tweeën. Malta en Gozo zijn heerlijke eilanden om even een weekje tot rust te komen. Duiken kan je er fantastisch. Eten is top. De rust is wat oorverdovend af en toe op Gozo. Maar een weekje is dat precies lekker voor stadse mensen als Jan en ik. Nu weer snel terug naar de Randstad.